VONdsel #38: IJskristallen spiegelen

Ieder mens heeft spiegels nodig. Spiegels van herkenning, spiegels om in te reflecteren, spiegels om mee in verbinding te treden en spiegels die eerlijk zijn. Spiegels die the guts hebben te blijven staan ook als het teruggekaatste woord, gedrag of houding geen schoonheidsprijs verdiend. Spiegels die liefdevol omarmen als de ontvangen beelden keihard binnenkomen en wellicht reacties van angst, verdriet of boosheid oproepen. Spiegels om  minder eenzaamheid te voelen, maar juist twee- of meerzaam. Niet de “it’s me against the world”, maar “huh, laat jij echt zien dat ik niet de enige ben? Wauw!” Spiegels die verder kijken dan wat in eerste instantie zichtbaar is zonder achteruit te deinzen. 

Ken je de ijsberg van McClelland? Spiegels kijken dwars door het wateroppervlak om de ijsberg heen naar de bodem. Dat maakt dat de ijsberg er soms flink van kan gaan rillen. Spiegels durven te zijn, te luisteren, te blijven, te ondersteunen en op tijd hulptroepen op te trommelen. En kunnen ook, op het moment dat de ijsberg het aangeeft, ruimte bieden aan reflecties waarin de diepere lagen van de ijsberg naar boven kunnen komen drijven. 

Ben jij ook nieuwsgierig naar ijskristallen, diepten van ijsbergen? En hou je van het glinsteren van ijs in de zon? Wil jij zo’n spiegel zijn voor ijsbergen in jouw omgeving of klas? 

Kinderen met een hoog ontwikkelpotentieel vinden we overal. In elke laag van de samenleving, in iedere klas, in elke kleur of maat en met al dan niet bijpassende taal. Ze hebben enorme behoefte aan spiegels, rolmodellen, peers om ze het vertrouwen te geven dat ze er mogen zijn precies zoals ze zijn. Zo leren ze hun ontwikkelpotentieel kennen, herkennen en kunnen ze het gaan benutten.

Ga je mee ijskristallen zoeken en spiegelen?